مجله پانزده خرداد، شماره 26 و 27، ص 82

ایران،مسئله تهاجم فرهنگی چندان جلوه نمی‌كرد؛ولی پس از جنگ و خصوصا از سال 11371به بعد،این مسئله،موضوع روز رسانه‌های گروهی،سمینارها، كنفرانس‌ها و حتی برنامه‌های مجلس شورای اسلامی بوده است.

از آنجا كه در برنامه‌های فوق،بیشتر توجه كانون‌های تصمیم‌گیری به مظاهر و جلوه‌های عینی تهاجم فرهنگی بوده است،و كمتر توجه به بنیادنهای فكری و اعتقادی آن‌ داشته‌اند،و با توجه به عدم اقدام جدّی فكری و فرهنگی با تهاجم فرهنگی،موجب شد كه مقام معظم رهبری در سال 1375 و در ملاقات با مسؤولین سازمان تبلیغات‌ اسلامی،با دیگر مسئله تهاجم فرهنگی را مطرح كرده و خواستار اقدام جدّی در این‌ زمینه گردد(3).اما آنچه در مبازه با تهاجم فرهنگی مسلّم و قطعی به نظر می‌رسد این‌ است كه:مبارزه با ظواهر غربزدگی بدون مبارزه با زیربنای فكری و فرهنگی آن، هرچند در كوتاه‌مدت و به گونه سطحی بتواند موفقیتی كسب كند،در درازمدت كارآیی‌ خود را از دست خواهد داد.غربزدگی مانند هر جریان فكری،دارای زیربنای فلسفی و اعتقادی است و از یك نوع نگرش خاص به وجود آمده است؛لذا مبارزه صحیح با غربزدگی و تهاجم فرهنگی غرب،مبارزه با ریشه‌های فكری و زیربنای اعتقادی آن‌ است.فراد و گروه‌های مختلفی در ایران(چه قبل و چه بعد از انقلاب)بوده‌اند كه‌ سهمی در مبارزه با تهاجم فرهنگی غرب داشته‌اند،ولی نقش استاد مطهری از همه‌ برجسته‌تر بوده است.

استاد شهید مرتضی مطهری در مقابل تهاجم فرهنگی غرب،نقش مهم،حساس و تاریخی داشته است،كه در این نوشته به اجمال به ریشه‌های غربزدگی و منادیان آن در ایران و مبارزات شهید مطهری‌(4)در رویارویی با آن پرداخته می‌شود.

چگونگی ورود فرهنگ غرب به ایران

ارتباط بین ایران و غرب بعد از سفر برادران«شرلی»آغاز گردید،ولی این ارتباط از مناسبات سیاسی و بازرگانی تجاوز نمی‌كرد و اثرات ایدئولوژیك و فرهنگی چشم‌گیری‌