نشد ابرو خم از سنگینی بار قفس ما را

که این سنگین سبکتر باشد از بال مگس ما را

به رغم عدل و آزادی خلاف هر چه در عالم‏

به جرم راستی افکنده در زندان عسس ما را

تُنُک پر مایگان توبه فرما را ز ما برگو

گرانجانیم و نتواند خریدن هیچ کس ما را

خود آزادی به دست آور که کس نفرستد این گوهر

از آن سوی بحار و ساحل رود ارس ما را

دموکراتش لقب بخشند هر خود رأی و خودکامی‏

در این مکتب که معنی واژگون گردیده اسما را

ز بیت‏المال ملت گنجها سهم تبه کاران‏

بیات آجر و صبحانه آب و عدس ما را

ز منزلگاه آن محبوب، یاران را خبر نَبْوَد

همی آید به گوش از دور آواز جرس ما را

صبا از ما ببر یک لحظه پیغامی به روح‏اللَّه‏

که ای یاد تو مونس روز و شب در این قفس ما را

به رغم کوشش دشمن نخواهد بگسلد هرگز

میان ما و تو پیوند تا باشد نفس ما را

سزاوار تو ای جان کنج زندان نیست منزلگه‏

سزد گر خون ببارد از دو دیده هر نفس ما را

رواق منظر دیده مهیای قدوم تو

کرم فرما و بپذیر از صفا این ملتمس ما را

تمام ملت ایران فکنده چشم بر راهت‏

به راه عدل و آزادی، نه باک از هیچ‏کس ما را