انسان در قرآن، ص7

انسان در جهان‏بینی اسلامی‏

انسان در جهان‏بینی اسلامی داستانی شگفت دارد. انسانِ اسلام تنها یک حیوان مستقیم‏القامه که ناخنی پهن دارد و با دو پا راه می‏رود و سخن می‏گوید نیست. این موجود از نظر قرآن ژرف‏تر و مرموزتر از این است که بتوان آن را با این چند کلمه تعریف کرد.

قرآن انسان را مدحها و ستایشها کرده و هم مذمتها و نکوهشها نموده است.

عالی‏ترین مدحها و بزرگترین مذمتهای قرآن درباره انسان است؛ او را از آسمان و زمین و از فرشته برتر و در همان حال از دیو و چهارپایان پست‏تر شمرده است. از نظر قرآن، انسان موجودی است که توانایی دارد جهان را مسخّر خویش سازد و فرشتگان را به خدمت خویش بگمارد و هم می‏تواند به «اسفل سافلین» سقوط کند؛ این خود انسان است که باید درباره خود تصمیم بگیرد و سرنوشت نهایی خویش را تعیین نماید.