ختم نبوّت‌، ص11

بعلاوه، نبوّت معلول نیازمندی بشر به پیام الهی است و در گذشته طبق مقتضیات دوره‌ها و زمانها این پیام تجدید شده است. ظهور پیاپی پیامبران، تجدید دائمی شرایع، نسخهای مداوم کتب آسمانی همه بدان علّت است که نیازمندیهای بشر دوره به دوره تغییر می‌کرده است و بشر در هر دوره‌ای نیازمند پیام نوین و پیام آور نوینی بوده است. با این حال، چگونه می‌توان فرض کرد که با اعلام ختم نبوّت این رابطه یکباره بریده شود و پلی که جهان انسان را به جهان غیب متّصل می‌کند یکسره خراب گردد و دیگر پیامی به بشر نرسد و بشریت بلا تکلیف گذاشته شود؟

از اینها همه گذشته، چنانکه می‌دانیم در فاصله میان پیامبران صاحب شریعت مانند نوح و ابراهیم و موسی و عیسی یک سلسله پیامبران دیگر ظهور کرده‌اند که مبلّغ و مرّوج شریعت پیشین بوده‌اند. هزاران نبی بعد از نوح آمده‌اند که مبلّغ و مروّج شریعت نوحی بوده‌اند؛ همچنین بعد از ابراهیم و غیره. فرضاً انقطاع نبوّت تشریعی را بپذیریم و بگوییم با شریعت اسلام شرایع ختم شد، چرا نبوّتهای تبلیغی بعد از اسلام قطع شد؟ چرا اینهمه پیامبر بعد از هر شریعتی ظهور کردند و آنها