علل گرایش به مادّیگری، ص: 102

آن عوض شود- غیر ممکن است. از طرف دیگر، می‏بینیم که هر اندازه علوم سیر تکاملی انجام می‏دهند و توسعه می‏یابند، مسأله اینکه اشیاء و بالاخص جانداران یک قوس صعودی تکاملی را طی می‏کنند، بیشتر ثابت و مبرهن می‏گردد. نتیجه این دو مقدّمه این است که علوم- بالاخص علوم زیستی- در جهت ضدّ خدا شناسی گام برمی‏دارند.

چنانکه می‏دانیم نظریات لامارک و داروین، خصوصاً شخص اخیر، غوغایی در اروپا به پا کرد. داروین با اینکه شخصاً مردی معتقد به خدا و مذهب بود و می‏گویند در لحظات احتضار، کتاب مقدّس را به سینه چسبانیده بود و خود وی مکرّر در نوشته‏هایش ایمان خود را به خداوند اعلام می‏کند، نظریاتش صد در صد ضدّ خدا معرّفی شد.

ممکن است گفته شود ترانسفورمیسم به طور کلّی (خصوصاً داروینیسم با توجّه به فرضیه وی در این باره که اصل انسان از میمون است اگر چه بعد مردود گشت) از آن جهت ضدّ خدا شناخته شد که برخلاف مندرجات کتب مقدّس مذهبی بود؛ زیرا کتب مذهبی عموماً خلقت انسان را از یک انسان اوّلی به نام «آدم» می‏دانند که ظاهر این است که او مستقیماً از خاک آفریده شده است. علیهذا بحقّ و بجا بوده که داروین و داروینیستها، بلکه همه طرفداران تکامل، ضدّ خدا شناخته شوند، زیرا به هیچ وجه‏

نمی‏توان میان اعتقاد به مذهب و اعتقاد به اصل تکامل آشتی داد. چاره‏ای نیست از اینکه از ایندو یکی اختیار و دیگری رها شود.

جواب این است که اوّلًا آنچه علوم در این زمینه بیان داشته‏اند فرضیه‏هایی است که دائماً تغییر کرده و اصلاح شده و یا