داستان راستان، ج 2، ص:91

توحید مفضّل‏

مفضل بن عمر جعفی بعد از آنکه از انجام نماز عصر در مسجد پیغمبر فارغ شد، همان جا در نقطه‏ای میان منبر رسول اکرم و قبر آن حضرت نشست و کم کم یک رشته افکار، او را در خود غرق کرد، افکارش در اطراف عظمت و شخصیت عظیم و آسمانی رسول اکرم دور می‏زد.

هرچه بیشتر می‏اندیشید بیشتر بر اعجابش نسبت به آن حضرت می‏افزود. با خود می‏گفت با همه تعظیم و تجلیلی که از مقام والای این شخصیت بی‏نظیر می‏شود، درجه و منزلتش خیلی بیش از اینهاست. آنچه مردم از شرف و عظمت و فضیلت آن