پیامبر امّی، ص10

مردم عرب، بالاخص عرب حجاز، در آن عصر و عهد به طور کلّی مردمی بی‏سواد بودند. افرادی از آنها که می‏توانستند بخوانند و بنویسند انگشت شمار و انگشت نما بودند. عادتاً ممکن نیست که شخصی در آن محیط، این فن را بیاموزد و در میان مردم به این صفت معروف نشود.

چنانکه می‏دانیم- و بعداً درباره این مطلب بحث خواهیم کرد- مخالفان پیغمبر اکرم در آن تاریخ او را به اخذ مطالب از افواه دیگران متّهم کردند، ولی به این جهت متّهم نکردند که چون باسواد است و خواندن و نوشتن می‏داند کتابهایی نزد خود دارد

و مطالبی که می‏آورد از آن کتابها استفاده کرده است. اگر پیغمبر کوچکترین آشنایی با خواندن و نوشتن می‏داشت قطعاً مورد این اتّهام واقع می‏شد.

اعترافات دیگران‏

خاورشناسان نیز که با دیده انتقاد به تاریخ اسلامی می‏نگرند کوچکترین نشانه‏ای بر سابقه خواندن و نوشتن رسول اکرم نیافته، اعتراف کرده‏اند که او مردی درس ناخوانده بود و از میان ملّتی درس ناخوانده برخاست. کارلایل در کتاب معروف