ختم نبوّت‌، ص13

ما کانَ مُحَمَّدٌ ابا احَدٍ مِنْ رِجالِکمْ وَ لکنْ رَسولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِیینَ.

محمّد پدر هیچیک از مردان شما نیست؛ همانا او فرستاده خدا و پایان دهنده پیامبران است‌ «1».

این آیه رسماً حضرت محمّد (صلّی اللَّه علیه و آله) را با عنوان «خاتم النّبیین» یاد کرده است.

کلمه «خاتَم» به حسب ساختمان لغوی خود در زبان عربی به معنی چیزی است که به وسیله آن به چیزی پایان دهند. مهری که پس از بسته شدن نامه بر روی آن می‌زدند به همین جهت «خاتم» نامیده می‌شود، و چون معمولًا بر روی

______________________________
(1). یکی از عادات عرب و بعضی از ملل دیگر «پسر خواندگی» بود و اسلام آن را منسوخ کرد. «پسر خوانده» در ارث و روابط خانوادگی همانند پسر واقعی به شمار می‌رفت.

رسول اکرم آزاد شده‌ای داشت به نام زید بن حارثه که پسر خوانده آن حضرت نیز به شمار می‌رفت. مردم طبق معمول انتظار داشتند که رسول اکرم با پسر خوانده خویش مانند پسر واقعی رفتار کند، همچنانکه خود آنها می‌کردند. مفاد این آیه این است: محمّد را پدر هیچیک از مردان خود (زید بن حارثه یا شخص دیگر) نخوانید؛ او را فقط به عنوان فرستاده خدا و پایان دهنده پیامبران بشناسید و بخوانید.