فقه / سال یازدهم/ سی و نهم/ صفحه:13

    انتخاب كرده و درباره آنها قلم فرسایی كرده است, لازم ترین موضوعات بوده است. تنها چیزی كه ادعا دارد, این است كه به حسب تشخیص خودش از این اصل تجاوز نكرده كه تا حدّی كه برایش مقدور است, در مسائل عقده گشایی كند و حتی الامكان حقایق اسلامی را آن چنان كه هست, ارائه دهد… و در این جهت الاهم فالاهم را لااقل به تشخیص خود, رعایت كرده است.)3

2. اصل نوآوری: برخلاف نویسندگان, محققان و مدرسان كه گاه كارهای تكراری را به انجام می رسانند و راه های پیموده شده را می پیمایند, استاد به كارهای انجام نشده می پرداخت و راه های نرفته را می پیمود:

(طبع من همیشه این جور است كه می خواهم موضوعی را عنوان بكنم كه مورد احتیاج است و شب های متوالی در اطراف همان موضوع صحبت بكنم تا آن موضوع را حلاّجی كرده و حل بكنم و از طرف دیگر, فكر من همیشه این است كه مسائلی را عنوان بكنم كه كمتر درباره آنها فكر و بحث می شود.)4

از این رو, استاد تنها به تحقیقات و تألیفات مورد علاقه شخصی اش نمی پرداخت بلكه ملاك كار علمی و تحقیقی استاد, از یك سو, اصل نیازها و ضرورت های اجتماعی و از سوی دیگر, اصل پرهیز از كارهای تكراری و پرداختن به مقوله هایی بوده كه در عین لزوم و اهمیت مورد توجه نبوده و یا از عهده دیگران برنمی آمده است.

غرض از یادآوری مبنای فعالیت های علمی و تحقیقی استاد آن است كه