مجله پژوهش های قرآنی ، شماره 17 و 18، صفحه 78

محشور می شود: (و من أعرض عن ذكری… و نحشره یوم القیامة أعمی). می گوید: چرا مرا كور محشور نمودی (ربّ لم حشرتنی أعمی و قد كنت بصیراً. قال كذلك أتتك آیاتنا فنسیتها) (طه/126ـ125) تو آن چشم بینا را در دنیا پیدا نكردی و آیات ما را كه جلو چشمت بود نمی دیدی، بدیهی است كه اینجا هم كوری، هر كه در دنیا چشم باطن داشته باشد، اینجا هم چشم دارد.)(12)

بعثت، و پرورش انسان

شهید مطهری فلسفه بعثت را نیز در حوزه تربیت انسان جست وجو می كند و در پی این است كه ارتباط غیب را با انسان از طریق وحی بر مبنای نیاز او به رشد و تكامل تحلیل نماید و این مطلب را به عنوان یك واقعیت قرآنی و قابل مطالعه در سخنان خداوند مطرح می كند:

(رب، در قرآن گرچه برگرفته شده از (ربب) به معنای خداوندگاری است و نه (ربو) و (ربی) به معنای پرورش، ولی هیچ یك از تربیت و صاحب اختیاری به تنهایی نمی تواند رساننده معنی رب باشد، در معنای رب هم خداوندگاری نهفته است و هم مربی. خداوند، هم كمال رسان است و هم صاحب اختیار عالم طبیعت. و ماده، هم مخلوق خداوند است و هم مربوب او، هیچ كدام از عوالم ماده كامل آفریده نشده وخداوند همه را در این جهان به كمال نهایی می رساند و رب العالمین است. اصولاً این جهان، جهان پرورش است، انسان ها اعم از خوب و بد همگی در حال پرورش یافتن هستند.( 13 ) (كلاّ نمدّ هؤلاء و هؤلاء) (اسراء/20 ـ 18)

ارسال پیامبران، مظهر اسم (رب) است، از این رو قرآن می فرماید: (إنّا كنّا مرسلین رحمة من ربّك) (دخان/ 6 ـ 5) یعنی این پروردگار تو و پرورش دهنده آسمان ها و زمین به حكم اینكه (رب) و پرورش دهنده است، پیغمبران را برای تكمیل و تربیت استعدادهای بشر فرستاده است (14) خداوند می خواهد بشر را تربیت كند، مكتب تربیتی و مكتب تكمیلی فرستاده و به پیامبر می گوید: بگیر وحی را و این وسیله تربیت و تكمیل ( 15) را (اقرأ باسم ربّك الذی خلق… اقرأ و ربّك الأكرم) (علق/2)

با توجه به اینكه دین ریشه در فطرت انسان ها دارد و گرایش هایی را كه با آفرینش آنها پدید می آیند، توضیح می دهد. (فأقم وجهك للدین حنیفاً فطرة اللّه التی فطر الناس علیها)، و به عبارت دیگر دین رنگی است كه دست حق در متن تكوین و در متن