پژوهش های قرآنی، شماره 17 و 18، ص 144

به عنوان موجودى ضعیف تر و پایین تر نیست و این تفاوت ها اهانت به زن و تضییع حقوق او نیست؟

7. حضور کم رنگ زن در عرصه هاى سیاسى، اجتماعى و فرهنگى و قرار گرفتن او در حجاب و عفاف، مانع دست یابى او به حقوقش نیست؟

این بحث ها در زمان مرحوم شهید مطهرى مطرح بوده است، امّا نه به اندازه امروز که گروه هاى فمنیست تلاش هاى جدّى دارند و تشکل هایى را پدید آورده اند که زنان را به گزینش صفات مردانه تشویق مى کنند، و سعى در جایگزینى زن به جاى مرد در همه عرصه ها دارند، و براى دست یابى به برابرى زن و مرد خواستار تجدید ساختار جامعه شده اند، زیرا نظام کنونى جامعه به گمان آنها حاصل قرن ها تسلط مردانه است. اینان خواستار نابودى گرایش ها و پندارهاى سنّتى هستند و راه حلى که براى احقاق حقوق زن پیشنهاد مى کنند، یک نوع راه حل ضدّدینى است که باید هرگونه توصیه اى که دین، طبیعت، سنّت یا خانواده ارائه مى دهد در آن نادیده گرفته شود.

بدون شک همان گونه که در گذشته دیدگاه هاى مردسالارى و تحقیرآمیز نسبت به زنان، به زیان هم مردان و هم زنان انجامیده است، باورهاى افراطى فمنیسم با ایده زن سالارى و زن مدارى نیز بیش از پیش به زیان زن و مرد خواهد بود. نگرش متعادل قرآن، نه آن تفریط را برمى تابد و نه این افراط را، از نظر قرآن زن و مرد در انسانیّت برابرند، ولى از دو گونه خصلت برخوردارند. این دوگانگى از ساختار جسمانى و عاطفى آن دو سرچشمه گرفته است، همان گونه که آزادى و برابرى انسان ها از طبیعت آنها الهام گرفته، دوگانگى کارآیى و وظایف آنها نیز از ساختمان وجودى آن دو ریشه یافته است و به تعبیر استاد مطهرى:

(زن و مرد دو ستاره اند در دو مدار مختلف، هرکدام باید در مدار خود و فلک خود حرکت کند… شرط اصلى سعادت هریک از زن و مرد و در حقیقت جامعه بشرى، این است که دو جنس هریک در مدار خویش به حرکت خود ادامه دهند. آزادى و برابرى آن گاه سود مى بخشد که هیچ کدام از مدار و مسیر طبیعى و فطرى خویش خارج نگردند. آنچه در آن جامعه ناراحتى آفریده قیام برضدّ فرمان فطرت و طبیعت است نه چیز دیگر.)(1)

از نظر استاد، اسلام با تعالیم آسمانى خود احیاگر حقوق زن است، به ویژه قرآن در عصر نزولش گام هاى بلند و اساسى را به سود زن و حقوق او برداشت، ولى هرگز در