آموزش معارف اسلامی، سال چهارم، شماره پنجم، ص6
به عبارت دیگر،«در حالی که بسیاری از نیروهای مخالف،با مشکلاتی همچون فقدان رهبری،ضعف تشکیلاتی،عدم انسجام فکری،تفرقه و انشعابات و مهمتر از همه:«چه باید کرد؟» روبهرو بودند.روحانیت با وجود امام و دارا بودن شبکهای از روحانیون در سراسر کشور،از مزیت مهمی برخوردار بود.»(6)
در این سال،وی که قبلا در حال تدوین برنامهء امتحان گرفتن از افرادی در علوم اسلامی برای تعیین گروههای تحقیقاتی و تشکیل یک مجمع علمی و تحقیقاتی بود،این برنامه را کنار میگذارد(7)و درگیر مسائل انقلاب میشود.
اواخر سال 1356 و اوایل 1357،در اعلامیهء مشترک جامعهء مدرسان قم و روحانیت مبارز تهران،وی ضمن مطرح کردن هدف انقلاب،گروههای ملیگرا و طرفدار اسلام منهای روحانیت را ورد حمله قرار میدهد.او همچنین در برابر کسانی که صدور چنین اعلامیهای را در چنان شرایطی صحیح نمیدانند، میگوید:«ما باید از همین حالا هدف و روند مبارزه را مشخص کنیم تا آنهایی که با ما نیستند،هم اکنون از ما جدا شونند.»(8)
در تیر ماه 1357،وی تصمیم به ایراد سخنرانی«نهضتهای اسلامی در صد ساله اخیر»میگیرد که به علت ممانعت پلیس، این سخنرانی برگزار نمیشود،اما متن آن را شهریور همان سال منتشر میکند.در آبان همان سال،گروههای چپ سمیناری (به صفحه تصویرمراجعه شود) تشکیل میدهند و برای اشتراک در رهبری نهضت و قبل از استاد مطهری،دکتر پیمان در سخنانی تأکید میکند که:«همهء گروهها در انقلاب سهم دارند.»اما استاد با سخنرانی«اهداف روحانیت در مبارزه»و تظاهرات عظیمی که پس از این سخنرانی از جانب دانشجویان مسلمان انجام میشود،این سمینار و ترفند را خنثی کرد.
در این سال،استاد مطهری برای دیدار امام به پاریس سفر میکند و از جانب امام،مأمور تشکیل شورای انقلاب و تشکیل هستهء حکومت اسلامی در ایران میشود.در شرف آمدن امام، وی همراه با دکتر مفتح و شیخ فضل الله محلاتی،عضو کمیتهء استقبال از امام میشود و وقتی که هنگام پرواز امام،بختیار فرودگاهها را میبندد،وی همراه با عدهای به«دانشگاه تهران» میرود و در مسجد تحصن میکند.با تجمع مردم،رژیم مجبور میشود فرودگاه را باز کند.وی نیز سریعا خود را به فرودگاه میرساند(9)و تا پایان،همراه امام میماند.
در لحظات پس از پیروزی انقلاب که همهء توجهها به مسائل سیاسی معطوف بود،وی به شدت دغدغهء حفاظت از مراکز تحقیقاتی-فرهنگی و ذخایر علمی کشور را داشت.برای نمونه، در همان عصر 22 بهمن 57،به حجة السلام دعایی مأموریت میدهد تا از کتابخانهء مجلس که عدهای میخواستند آن را تاراج