انديشه، سال دوازدهم، شماره‌ي دوم، خرداد و تير1385، ص31

    نامیده‏اند. در واقع همه‏ی تعریف‏های عرضه شده به گونه‏ای دلبخواهی بوده، و ابزارهایی هستند كه می‏توان به گونه‏های مختلفی آنها را به كار گرفت. در هر تعریف، مشابهت‏ها و تفاوت‏ها مورد اشاره قرار گرفته و یك جنبه بیش از بقیه جوانب مورد تأكید واقع می‏شود. (همتی، 1379 ، 20) در اینجا به برخی از تعاریفی كه ویلیام آلستون در مقاله‏ای تحت عنوان «دین» آورده است، اشاره می‏كنیم: (آلستون، 1376 ، 19-20)

1 ) دین، اعتقاد به خدایی سرمدی است؛ یعنی اعتقاد به این كه حكمت و اراده‏ی الهی بر جهان حكم می‏راند [خدایی] كه با بشر دارای مناسبات اخلاقی است. (جیمز مارتینو)

2 ) دین تصدیق این مطلب است كه تمام اشیاء تجلیات قادری هستند كه فراتر از شناخت ماست. (هربرت اسپنسر)

3 ) تلاشی است برای نشان دادن واقعیت كامل خیر از طریق تمام جنبه‏های وجودی انسان. (برادلی)

4 ) دین اخلاقیاتی است كه به كمك احساسات، تعالی یافته، برانگیخته شده و فروزان گشته است. (ماتیو آرنولد)

5 ) دین شور و احساسی است كه بر ایمان به سازواری میان ما و جهان در كل تكیه دارد. (ام. ئی. مك تاگارت)

6 ) دین یك فرد عبارت است از بروز تلقی نهایی وی از جهان، و حاصل جمع معنا و مفاد بصیرت كامل وی نسبت به امور. (ادوارد كایرد)

استاد مطهری به مباحثی چون علم و دین، منشأ دین و آزادی، دین و اخلاق پرداخته است، كه لازمه‏ی طرح این مباحث آن است كه از قبل تعریفی از دین ارائه شود. اخذ هر موضعی در بیان نسبت دین با امور دیگر منوط به تصور معین از دین خواهد بود. بنابر این، فهم دین‏شناسی استاد محتاج فهم دقیق تصور ایشان از چیستی دین است. (فرامرز قراملكی، 1381 ، 117) البته استاد تعریف دین را به عنوان موضوعی مستقل مورد بحث و بررسی قرار نداده‏اند و تنها در برخی موارد به آن اشاره كرده‏اند.