مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج ‏24، ص: 393

نکردی و نگفتی که اگر من به مردم بگویم چنین شکی کرده‏ام می‏گویند پس تو ایمانت کامل نیست، معلوم می‏شود که یک حس و طلبی در تو هست که فورا آمدی نزد پیغمبرت سؤال کنی که اگر من چنین شکی پیدا کردم چه کنم؟ آیا این شک را با یک عمل رد کنم یا با یک فکر؟ ذلِک مَحْضُ الْایمانِ‏ این عین ایمان است؛ چرا از چنین چیزهایی می‏ترسی؟! این است آزادی در تفکر.

پس اسلام که رشته تقلید را از اساس پاره کرده است و می‏گوید من اصول دین را بدون آن که آزادانه آن را درک کرده باشید نمی‏پذیرم، چنین مکتبی آیا اصلا امکان دارد که مردم را مجبور کند به این که بیایید اسلام را به زور بپذیرید؟ همین طور که در عمل هم نکرد. آنچه کرد غیر از این بود که مردم را مجبور به اسلام کرده باشد؛ آنچه کرد مبارزه با عقاید خرافی بود که یک ذره با عقل و فکر بشر سر و کار نداشت، فقط زنجیری شده بود برای عقل و فکر. زنجیرها را برداشت، گفت حالا آزادانه فکر کن تا بفهمی مطلب از چه قرار است. یا اگر با کشورهایی جنگید، با ملتها نجنگید، با دولتها جنگید، یعنی با کسانی جنگید که این زنجیرهای خیالی و اجتماعی را به دست و پای مردم بسته بودند. اسلام با حکومتهای جابر جنگید. کجا شما می‏توانید نشان بدهید که اسلام با یک ملت جنگیده باشد؟ و به همین دلیل ملتها در نهایت شوق و رغبت اسلام را پذیرفتند که یکی از آنها ایران خودمان بود.

کارنامه درخشان اسلام در آزادی عقیده‏

یکی از صفحات بسیار درخشان تاریخ اسلام که متأسفانه مذاهب دیگر در اینجا صفحات تاریخشان سیاه و تاریک است، همین مسئله آزادی عقیده‏ای بود که مسلمین پس از آن که حتی حکومت را در دست گرفتند به ملتها دادند و این نظیر ندارد. (متأسفانه ما آن طوری که باید و شاید در این مسائل دقت و فکر نمی‏کنیم.)

من جز این که شما را در این گونه مسائل راهنمایی کنم که تاریخ را مطالعه کنید راه دیگری ندارم، چون فعلا وقت تفصیل نداریم.

شما جلد سوم‏ تاریخ آلبرماله‏ را که تاریخ قرون وسطی‏ است بخوانید، ببینید مسیحیها، همینهایی که امروز دارند در میان ما تبلیغ می‏کنند که اسلام با زور پیشروی کرده است، چه جنایاتی برای تحمیل عقیده مسیحیت مرتکب شده‏اند، چه درباره خود مسیحیان یعنی فرقه‏های بدعتی مسیحیت به قول خودشان و چه درباره‏