خدمات متقابل اسلام و ایران، ص:116

اسلام را به خاطر پیوند با یزدگرد، معزّز و مکرّم می‏شمارد و آنها را در حساسترین نقاط قلب خود جای می‏دهد و عالیترین احساسات خود را نثار آنها می‏کند؟!.

ثالثاً فرضاً ایرانیان در قرون اول اسلامی مجبور بودند احساسات خویش را مخفی کنند و در زیر پرده تشیع اظهار نمایند؛ چرا پس از دو قرن که استقلال سیاسی یافتند این پرده را ندریدند و احساسات خویش را آشکار نکردند بلکه برعکس، هرچه زمان گذشت بیشتر در اسلام غرق شدند و پیوند خویش را با آیین گذشته بریدند؟!.

رابعاً هر مسلمان ایرانی می‏داند که شهربانو مقام و موقعی بیشتر و بالاتر از مادران سایر ائمه اطهار که بعضی عرب و بعضی افریقایی بودند ندارد. کدام شیعه ایرانی یا غیرایرانی در دل خود نسبت به مادر حضرت سجاد علیه السلام احترامی بیشتر از مادران سایر ائمه اطهار علیهم السلام احساس می‏کند؟ نرجس خاتون، والده ماجده حضرت حجة بن الحسن (عجّل اللَّه تعالی‏ فرجه) یک کنیز رومی است؛ قطعاً احترام این بانوی رومی در میان ایرانیان بیش از احترام شهربانو است.

خامساً اگر از زاویه تاریخ بنگریم اصل داستان شهربانو و ازدواج او با امام حسین علیه السلام و ولادت امام سجاد علیه السلام از شاهزاده‏ای ایرانی مشکوک است. داستان علاقه ایرانیان به ائمه اطهار به خاطر انتساب آنها به خاندان ساسانی از طریق شهربانو، از نظر تاریخی عیناً همان داستان کسی است که گفت: «امام زاده یعقوب را در بالای مناره گرگ درید». دیگری گفت: امام زاده نبود پیغمبرزاده بود، یعقوب نبود یوسف بود، بالای مناره نبود ته چاه بود، تازه اصل مطلب دروغ است و گرگ یوسف را ندرید.

در اینجا نیز اصل داستان که یزدگرد دختری به نام شهربانو یا نام دیگر داشته و به افتخار عقد زناشویی حسین بن علی علیه السلام و مادری امام سجاد علیه السلام نائل شده باشد، از نظر مدارک تاریخی سخت مشکوک است. مورخین عصر حاضر عموماً در این قضیه تشکیک می‏کنند و آن را بی‏اساس می‏دانند. می‏گویند در میان همه مورخین تنها یعقوبی جمله‏ای دارد به این مضمون که گفته است: مادر علی بن الحسین علیه السلام «حرار» دختر یزدجرد بود و حسین علیه السلام نام او را غزاله نهاد.

خود ادوارد براون از کسانی است که داستان را مجعول می‏داند. کریستن سن نیز قضیه را مشکوک تلقی می‏کند. سعید نفیسی در تاریخ اجتماعی ایران آن را افسانه‏