حماسۀ حسینی، ج 2، ص:147
قَوْلًا مِمَّنْ دَعا الَی اللَّهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ انَّنی مِنَ الْمُسْلِمینَ» «1».
در باب حمل عیسی نُه ساعت و نُه روز هم گفته شده «2». رجوع شود به کتاب جلوه مسیح..
در باب حمل حضرت سیدالشهداء اگر تولد آن حضرت در سوم شعبان و تولد حضرت مجتبی در نیمه رمضان باشد، ممکن نیست آنچه در بعضی روایات رسیده که فاصله آنها شش ماه و ده روز است درست بیاید. شش ماه و ده روز، با روایاتی منطبق است که تولد حضرت را در آخر ربیع الاول ذکر کرده. رجوع شود به نفس المهموم..
4. شباهت دیگر آنها در عقیدهای است که مردم در مسأله «تفدیه» پیدا کردند «3» و خیال کردند که آنها کشته شدند که گناه دیگران را به گردن بگیرند و دیگران آزاد باشند و تکلیف ساقط شد. درباره عیسی اصل کشته شدن دروغ است و درباره سیدالشهداء فلسفه کشته شدن این نبود. به قول مولوی: «زآنکه از قرآن بسی گمره شدند ...».
شباهت دیگر در زکی و مبارک بودن است، یعنی هر دو وجود برکت خیز فوق العاده شدند «4» برکت عبارت است از نموّ در خیر، چنانکه از تفسیر مجمع البیان و صافی و غیره برمیآید. مفردات راغب میگوید: وَ لَمّا کانَ الْخَیرُ الْالهی یصْدُرُ مِنْ حَیثُ لا یحَسُّ وَ عَلی وَجْهٍ لایحْصی وَ لا یحْصَرُ قیلَ لِکلِّ ما یشاهَدُ مِنْهُ زِیادَةٌ غَیرُ مَحْسوسَةٍ هُوَ مُبارَک وَ فیهِ بَرَکةٌ «5».
______________________________
(1). فصّلت/ 33 [و چه کسی خوش گفتارتر است از آن کس که به سوی خدا میخواند و عمل شایسته میکند و گوید که من از مسلمانانم.]
(2). ضمناً شباهتی هم در نحوه حمل و وضع هست که هر دو کرْهاً بوده. اما مریم به خاطر اینکه فرشته بر او ظاهر شد و گفت: انّی اعوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْک انْ کنْتَ تَقِیاً و گفت: یا لَیتَنی مِتُّ قَبْلَ هذا؛ و حضرت زهرا به واسطه اینکه پیغمبر خبر داده بود که [فرزند او] کشته خواهد شد، و چون به حضرت گفته شد که ائمّه و اوصیاء از ذرّیه او خواهند بود، راضی شد.
(3). المنجد میگوید: «الفادی» لقب سیدنا یسوع المسیح الذی افتدانا بدمه الکریم.
(4). در تحف العقول ص 496 ضمن مناجاتهای خداوند به عیسی مینویسد: «یا عیسی اوصیک وَصِیةَ الْمُتَحَنِّنِ عَلَیک بِالرَّحْمَةِ حَتّی حَقَّتْ لَک الْوَلایةُ بِتَحَرّیک مِنِّی الْمَسَرَّةَ، فَبورِکتَ کبیراً، وَ بورِکتَ صَغیراً حَیثُ ما کنْتَ. [ای عیسی به تو سفارش کنم سفارش آنکه مهربان و دلسوز توست، تا به جهت اینکه شادی مرا بجویی سزاوار پیوست با من شوی، تو در بزرگی و کودکی برکت داده شدی هرجا که بودی.]
(5). [و چون خیر الهی از جایی که محسوس نیست و به صورتی که به شمار و حصر درنمی آید صادر میشود، از این رو به هر افزونی غیرمحسوسی که مشاهده شود گفته میشود مبارک است و در آن برکت است.]