حماسۀ حسینی، ج 2، ص:148

همان‏طور که یک زمین مبارک است مثل زمین فلسطین: وَ بارَکنا حَوْلَهُ ... (این سالها مدعی هستند که اسرائیل به اندازه نفت ایران از مرکبات بهره برده است)، همان‏طور که بعضی آبها پربرکتند مثل آب باران‏ (وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَکاً) «1»، همان‏طور که بعضی حیوانها مبارک و پربرکتند مثل گوسفند؛ همان‏طور هم بعضی انسانها واقعاً «وجود مبارک» می‏باشند و درباره آنها تعارف نیست، زمینی هستند که همه ساله محصول می‏دهند، بارانی هستند دائم.

داستان فُطْرُس ملک، رمزی است از برکت وجود سیدالشهداء که بال شکسته‏ها با تماس به او صاحب بال و پر می‏شوند «2»؛ افراد و ملتها اگر به راستی خود را به گهواره حسین بمالند از جزایر دورافتاده رهایی می‏یابند و آزاد می‏شوند.

تا عرضه دهد تهنیت حضرت خاتم‏

بر تهنیت مقدم مولود مکرّم‏ «3» بدون شک مکتب حسینی راه نجات این امت است زیرا کرسی حسین کرسی امر به معروف و نهی از منکر است. آنچنانکه از سورة الشعراء برمی‏آید، ظهور پیغمبران در فترتها به علت شیوع مفاسد بوده است. ولی ما می‏بینیم مکتب زنده حسین، ظهور حسین است در همه اعصار، یعنی در هرسال و هر محرّم امام حسین به صورت یک مصلح عالی ظهور می‏کند و این فریاد را به گوش می‏رساند:

الا تَرَوْنَ انَّ الْحَقَّ لا یعْمَلُ بِهِ ... یا اینکه: الْمَوْتُ اوْلی‏ مِنْ رُکوبِ الْعارِ ... به امام حسین منسوب است:

______________________________
(1). ق/ 9. [و از آسمان، آبی پربرکت فروفرستادیم.]

(2). همچنین جمله «جَعَلَ الشِّفاءَ فی تُرْبَتِهِ وَ الْاجابَةَ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَالْأئِمَّةَ مِنْ ذُرِّیتِهِ» نشانه دیگر از مبارک بودن آن حضرت است. (رجوع شود به نمره 9)

(3). تمام این قصیده در جلد سوم سرمایه سخن به مناسبت ولادت سیدالشهداء آمده است و از همه بهتر همین دو بند است.