حماسۀ حسینی، ج 2، ص:195

قبل از اینکه بیان وظیفه بشود، برای درک اهمیت این وظیفه باید خطرات تحریف بیان شود.

به طورکلی هر چیزی آفتی دارد، از جماد، نبات، حیوان و انسان. مثلًا موریانه آفت کتاب یا چوب است، کرم خاردار و سِن و ملخ آفت گیاه است و بعضی میکروبها آفت حیوانها یا انسانهاست، خود دین نیز آفتی دارد. پیغمبر اکرم فرمود: «افَةُ الدّینِ‏ ثَلاثَةٌ: فَقیهٌ فاجِرٌ، وَ امامٌ جائِرٌ، وَ مُجْتَهِدٌ جاهِلٌ» «1».

بدیهی است که آفت هر چیزی یک شئ خاص است متناسب با خود او. هرگز کرم خاردار آفت دین نیست، و سِن و ملخ هم هرگز دین را نمی‏خورد، خوره و سرطان نیز آن را از میان نمی‏برد.

تحریف و قلب و بدعت، آفت بزرگ دین است‏ «2». تحریف، چهره و سیما را عوض می‏کند، خاصیت اصلی را از میان می‏برد، بجای هدایت، ضلالت می‏آورد و بجای تشویق به سوی عمل صالح، مشوّق معصیت و گناه می‏شود و بجای فلاح، شقاوت می‏آورد. تحریف، از پشت خنجر زدن است، ضربت غیرمستقیم است که از ضربت مستقیم خطرناکتر است. یهودیان که قهرمان تحریف در تاریخ جهان‏اند همیشه ضربتهای خود را از طریق غیرمستقیم وارد کرده‏اند. علی علیه السلام را دوستانه و از طریق تحریف، بهتر و بیشتر می‏شود خراب کرد تا به صورت دشمنانه. قطعاً ضرباتی که از طرف دوستان جاهل علی بر علی وارد شده، از ضربات دشمنانش کاری‏تر و بُرّاتر بوده است.

تحریف، مبارزه بدون عکس العمل است. تحریف، مبارزه است با استفاده از نیروی خود موضوع.

تحریف سبب می‏شود که سیمای شخص بکلّی عوض شود، مثلًا علی علیه السلام به صورت یک پهلوان مهیب بدقیافه سبیل از بناگوش دررفته تجسم پیدا کند، به صورتی درآید که هرگز نتوان باور کرد که این همان مرد محراب، خطابه، حکمت، قضا و زهد و تقوا و خوف از خداست.

تحریف است که امام سجاد را در میان ما به نام «امام بیمار» معروف کرده است. ______________________________
(1). [آفت دین سه چیز است: دانشمند فاجر، و پیشوای ستمکار، و در عبادت کوشای جاهل.]

(2). داستان حدیث‏ «اذا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ ما شِئْتَ» مثال خوبی است برای اینکه تحریف نتیجه معکوس می‏دهد. [این داستان در کتاب حق و باطل (اثر استاد شهید) بخش «احیای تفکر اسلامی» نقل شده است.]