حماسۀ حسینی، ج 2، ص:196

تنها در میان فارسی زبانان این نام به آن حضرت داده شده و کار به جایی رسیده که وقتی می‏خواهیم بگوییم فلانی خود را به ضعف و زبونی زده، می‏گوییم خود را امام زین العابدین بیمار کرده است؛ درصورتی که این شهرت فقط بدان جهت است که امام در ایام حادثه عاشورا مریض بوده‏اند نه اینکه در همه عمر تب لازم داشته و عصا به دست و کمر خم راه می‏رفته‏اند. مرحوم آیتی در سخنرانی «راه و رسم تبلیغ» که در انجمن ماهانه دینی ایراد کرد و چاپ شد (جلد 2، صفحه 160) همین موضوع را عنوان کرد و گفت: چندی پیش شخصی در مجله اطلاعات از وضع دولت و کارمندان دولت انتقاد کرده بود که غالباً متصدیان امر یا بی‏عرضه و نالایقند و یا خائن و ناپاک، درصورتی که ما نیازمند افرادی هستیم که هم باعرضه باشند و هم پاک. مطلب را به این صورت بیان کرده بود: «اکثر رجال و مأمورین ما یا شمرند یا امام زین العابدین بیمار، درصورتی که کشور اکنون بیش از هر موقع دیگر به حضرت عباس نیازمند است، یعنی افرادی که هم پاک باشند و هم کاربُر». یعنی شمر کاربر بود و ناپاک، امام زین العابدین پاک بود ولی کاربر نبود؛ حضرت عباس خوب بود که هم پاک بود و هم کاربر «1» اینکه می‏گویند عارفاً بحقّه، معرفت امام لازم است؛ برای این است که فلسفه امامت، پیشوایی و نمونه بودن و سرمشق بودن است. امام، انسان مافوق است نه مافوق انسان، و به همین دلیل می‏تواند سرمشق بشود؛ اگر مافوق انسان می‏بود، به هیچ وجه سرمشق نبود. لهذا به هر نسبت که ما شخصیتها و حادثه‏ها را جنبه اعجازآمیز و مافوق انسانی بدهیم، از مکتب بودن و از رهبر بودن خارج کرده‏ایم. برای سرمشق شدن و نمونه بودن، اطلاع صحیح لازم است، اما اطلاعات غلط و تحریف شده نتیجه معکوس می‏دهد و به هیچ وجه الهام بخش نیکیها و محرّک تاریخ در جهت صحیح نخواهد بود، بلکه اساساً نیرو نخواهد بود. نتیجه «امام زین العابدین

______________________________
(1). مرحوم شمس واعظ می‏گفت: چندی پیش در مشهد ما را به منزلی دعوت کردند. ما هم نمی‏دانستیم، خیال می‏کردیم رسماً یک مهمانی است. موقع ناهار شد. جمعیت هم زیاد بود. آش آوردند، اما چه آشی! از لحاظ نیرو مثل ماش سفت که به هر جا دست می‏زدی، تمامش از بشقاب بیرون می‏جَست. به صاحبخانه گفتم: خدا پدرت را بیامرزد این چیست که به حلق خلق اللَّه فرو می‏کنی؟! گفت: آقا! اختیار دارید، شما چرا همچو حرفی می‏زنید؟! این آش امام زین العابدین بیمار است. گفتم: پس قطعاً بیماری ایشان از همین آش بوده!