نبرد حق و باطل، ص 34

از هم گسیختگی باشد از این طرف، یا در مرز از هم گسیختگی باشد از آن طرف. جامعه‏هایی که قرآن می‏گوید آنها هلاک شدند کدام جامعه‏هاست؟ جامعه‏هایی که باطل بر آنها غلبه کرده است.

تأکیدی که قرآن می‏کند این است که جامعه باید در حال تعادل واقعی باشد. پس مریض بودن جامعه غیر از این است که بر جامعه، باطل غلبه داشته‏باشد. ایندو نباید با یکدیگر اشتباه شود. جنگ میان حقّ و باطل همیشه وجود داشته است. انسان می‏بیند باطل به طور موقّت می‏آید روی حق را می‏پوشاند، ولی آن نیرو را ندارد که بتواند به صورت دائم باقی بماند و عاقبت کنار می‏رود.

باطل وجود تبعی و طفیلی دارد، وجود موقّت دارد. آن چیزی که استمرار دارد حقّ است. هر وقت جامعه‏ای در مجموع به باطل گرایید، محکوم به فنا شده است؛ یعنی به باطل گراییدن به طور کامل و از حق بریدن همان و فانی شدن همان. باطل، یک شی‏ء مردنی است، محکوم به مرگ است، از درون خودش دارد می‏میرد؛ نظیر اینکه امروزه می‏گویند فلان تمدّن محکوم به مرگ است، رو به زوال است، یعنی از درون خودش دارد می‏میرد، در حال مردن است؛ چون بعضی مرگها تدریجی است و ضرورت ندارد دفعی باشد.

نگاهی به قرآن‏

در اینجا لازم است بعضی آیات قرآن در زمینه حقّ و باطل مورد دقّت و تفسیر و توجّه قرار گیرد:

1. در آغاز بحث مطالبی درباره‏ «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» بیان شد که رحمانیت خدا اصالت دارد؛ قهر و غضب و جبّاریت و انتقام هم که از صفات الهی است اسماء تبعی هستند و از لطف او ناشی می‏شوند. در این