انسان در قرآن، ص11

را به او نمودیم، او خود یا سپاسگزار است و یا کافر نعمت (یا راه راست را که نمودیم خواهد رفت و به سعادت خواهد رسید و یا کفران نعمت کرده، منحرف می‏گردد) (1).

7. او از یک کرامت ذاتی و شرافت ذاتی برخوردار است. خدا او را بر بسیاری از مخلوقات خویش برتری داده است. او آنگاه خویشتن واقعی خود را درک و احساس می‏کند که این کرامت و شرافت را در خود درک کند و خود را برتر از پستیها و دنائتها و اسارتها و شهوترانیها بشمارد:

همانا ما بنی‏آدم را کرامت بخشیدیم و آنان را بر صحرا و دریا (خشک و تر) مسلط کردیم و بر بسیاری از مخلوقات خویش برتری دادیم (2).

8. او از وجدانی اخلاقی برخوردار است؛ به حکم الهامی فطری، زشت و زیبا را درک می‏کند:

سوگند به نفس انسان و اعتدال آن، که ناپاکیها و پاکیها را به او الهام کرد «3».

9. او جز با یاد خدا با چیز دیگر آرام نمی‏گیرد. خواستهای او بی‏نهایت است، به هرچه برسد از آن سیر و دلزده می‏شود مگر آنکه به

______________________________
(1).دهر/2و3

(2).اسراء/70

(3). شمس/ 8 و 9.