انسان در قرآن، ص10

آن که هرچه را آفرید نیکو آفرید و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد؛ سپس نسل او را از شیره کشیده‏ای که آبی پست است قرار داد؛ آنگاه او را بیاراست و از روح خویش در او دمید «1».

5. آفرینش انسان، آفرینشی حساب‏شده است، تصادفی نیست. انسان موجودی انتخاب شده و برگزیده است:

خداوند، آدم را برگزید و توبه‏اش را پذیرفت و او را هدایت کرد «2».

6. او شخصیتی مستقل و آزاد دارد، امانتدار خداست، رسالت و مسئولیت‏

دارد، از او خواسته شده است با کار و ابتکار خود زمین را آباد سازد و با انتخاب خود یکی از دو راه سعادت و شقاوت را اختیار کند:

همانا امانت خویش را بر آسمان و زمین و کوهها عرضه کردیم، همه از پذیرش آن امتناع ورزیدند و از قبول آن ترسیدند، اما انسان بار امانت را به دوش کشید و آن را پذیرفت. همانا او ستمگر و نادان بود (3).

ما انسان را از نطفه‏ای مرکب و ممزوج آفریدیم تا او را مورد آزمایش قرار دهیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم، همانا راه

______________________________
 

(1). الم- سجده/ 7- 9.

(2). طه/ 122.

                   (3).احزاب/72.