امامت و رهبری، ص11
پیشگفتار[1]
[طرح بحث امامت ممکن است انتقاداتی را در ذهن خوانندگان پدید آورد. در اینجا ما ضمن طرح این انتقادات نظر خود را درباره آنها بیان می کنیم. انتقاد اساسی در این باب دو چیز است:]
1. هر ملتی همواره سعی می کند زیبایی های تاریخ خویش را بیرون بکشد و ارائه دهد و حتی الامکان روی زشتی های تاریخ خود را می پوشاند. حوادث غرور آمیز تاریخ یک آیین و یا یک مسلک نشانه ای از اصالت و حقانیت آن تلقی می شود و رغبت ها را بدان می افزاید، و اما حوادث نامطلوب تاریخ آن، سبب تردید در اصالت آن می گردد و نشانه ای از ضعف نیروی خلاقه آن تلقی می شود. بحث در خلافت و امامت و حوادث ناگوار صدر اسلام و تکرار زیاد آن جریان های نامطلوب – مخصوصاً در عصر حاضر که نسل جدید از نظر دینی دچار بحران روحی است- از ایمان و شور و علاقه آنها به اسلام
[1] [مقدمه کتاب خلافت و ولایت از نشریات حسینیه ارشاد به قلم استاد شهید آیت الله مطهری، با حذف قسمت هایی که مربوط به آن کتاب است]