آشنایی با قرآن 8، صفحه: 16

روز هم تصمیم می‏گیرند [از هم جدا شوند.] یکی از آندو که تصمیم گرفت و گفت دیگر من نمی‏خواهم با تو هم‏خرج باشم کار تمام است و چیز دیگری نمی‏خواهد، شرط و قیدی ضرورت ندارد. در هر جا که این نظام برقرار شده است عملًا نظام خانوادگی وجود ندارد، یعنی هر مردی در طول عمرش با دهها زن ازدواج کرده، شش ماه با این، یک سال با آن، یک مدت بی‏زن و ... و هر زنی همین‏طور، با چندین مرد ازدواج کرده، چند روز با این، چند روز با آن و ... این درست برخلاف آن روح فطری [ازدواج‏] است.

ازدواج و زوجیت یک امر فطری در بشر است، یعنی مسأله ازدواج صرفاً برای اطفاء غریزه جنسی نیست، مسأله وحدت و صمیمیتی است که باید پایدار بماند، که داستانش مفصل است و خودمان در برخی کتابها بحث کرده‏ایم. اینجاست که حتماً باید فلسفه‏ای وجود داشته باشد که از یک طرف پایه ازدواج را تحکیم کند یعنی تا حد امکان نگذارد این پیمان متزلزل شود ولی «نگذارد» نه به معنی اینکه قانوناً و با زور جلویش را بگیرد، چون شرکتی که اساس آن بر شرکت عواطف است معنی ندارد که زور بخواهد آنجا حکمفرما باشد. مثل رابطه امام جماعت و مأموم است که پایه این رابطه بر ارادت و اعتقاد است، یعنی مردمی که می‏آیند اقتدا می‏کنند باید به این امام جماعت اعتقاد و ارادت داشته باشند. محکم کردن پایه این اعتقاد بر اساس زور امکان‏پذیر نیست. فرض کنید یک آقایی واقعاً هم عادل است، خیلی هم آدم خوب و باتقوایی است ولی به هر حال مردم محل به او ارادت ندارند؛ نمی‏شود مردم را به چوب بست که شما باید ارادت داشته باشید. ارادت «چوب بستن» ی نیست.

چیزی که بر پایه عاطفه