آشنایی با قرآن 2، ص: 7

در قرآن مکتوب، از همان آغاز که قرآن به کتابت درآمده است، در اول هر سوره‏ای به استثنای سوره برائت‏ «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» است؛ یعنی سوره با بسم اللَّه آغاز می‏شود. ولی دیرزمانی است که بین شیعه و سنی بر سر اینکه آیا این آیه جزء هر سوره است یا نه، اختلاف عظیمی وجود دارد. اهل تسنن آن را جزء هیچ سوره‏ای نمی‏دانند و شروع هر سوره را با بسم اللَّه از قبیل شروع هر کار دیگر با بسم اللَّه می‏شمارند که بسم اللَّه جزء آن کار نیست بلکه در عمل گاهی سوره‏ها را بدون بسم اللَّه آغاز می‏کنند. در نماز، حمد و یا هر سوره‏ای را که احیاناً بخواهند بعد از حمد بخوانند بدون بسم اللَّه می‏خوانند.

شیعه به پیروی از ائمه اطهار علیهم السلام به شدت با این مسئله مخالفت دارند، تا آنجا که ائمه اطهار فرموده‏اند خدای بکشد کسانی را که بزرگترین آیه از آیات قرآن را از قرآن حذف کرده‏اند. اگر بسم اللَّه را از اول سوره‏ها برداریم، دیگر این آیه را ما در قرآن نداریم جز در سوره نمل که آن‏هم در ضمن نقل قولی است که قرآن از ملکه سبا می‏کند، که هنگامی که نامه سلیمان را قرائت کرد گفت: انَّهُ مِنْ سُلَیمانَ وَ انَّهُ بِسْمِ اللَّهِ