سیری در نهج‌البلاغه، ص:9
مقدّمه
بسم اللَّه الرحمن الرحیم نردبان آسمان است این کلام هر که از آن بر رود آید به بام نی به بام چرخ کان اخضر بود بل به بامی کز فلک برتر بود
آشنایی من با نهج البلاغه
شاید برایتان پیش آمده باشد- و اگر هم پیش نیامده، می‌توانید آنچه را می‌خواهم بگویم در ذهن خود مجسم سازید- که سالها با فردی در یک کوی و محله زندگی می‌کنید، لااقل روزی یک بار او را می‌بینید و طبق عرف و عادت سلام و تعارفی می‌کنید و رد می‌شوید، روزها و ماهها و سالها به همین منوال می‌گذرد ...
تا آنکه تصادفی رخ می‌دهد و چند جلسه با او می‌نشینید و از نزدیک با افکار و اندیشه‌ها و گرایشها و احساسات و عواطف او آشنا می‌شوید؛ با کمال تعجب احساس می‌کنید که هرگز نمی‌توانسته‌اید او را آنچنان که هست حدس بزنید و پیش بینی کنید.
از آن به بعد چهره او در نظر شما عوض می‌شود، حتی قیافه‌اش