ختم نبوّت‌، ص10

می‌خواسته‌اند به عمق این اندیشه پی ببرند و راز ختم نبوّت را کشف کنند.

وارد بحث ماهیت وحی و نبوّت نمی‌شویم. قدر مسلّم این است که وحی، تلقّی و دریافت راهنمایی است از راه اتّصال ضمیر به غیب و ملکوت. نبی، وسیله ارتباطی است میان سایر انسانها و جهان دیگر و در حقیقت پلی است میان جهان انسانها و جهان غیب.

نبوّت از جنبه شخصی و فردی، مظهر گسترش و رقاء شخصیت روحانی یک فرد انسان است و از جنبه عمومی، پیام الهی است برای انسانها به منظور رهبری آنها که‌

به وسیله یک فرد به دیگران ابلاغ می‌گردد.

همین جاست که اندیشه ختم نبوّت، ما را با پرسشهایی مواجه می‌کند، که: آیا ختم نبوّت و عدم ظهور نبی دیگر بعد از خاتم النّبیین به معنی کاهش استعدادهای معنوی و تنزّل بشریت در جنبه‌های روحانی است؟ آیا مادر روزگار از زادن فرزندانی ملکوتی صفات که بتوانند با غیب و ملکوت پیوند داشته باشند ناتوان شده است و اعلام ختم نبوّت به معنی اعلام نازا شدن طبیعت نسبت به چنان فرزندانی است؟