شش مقاله صفحه:  216

سَلِمَتْ امورُ الْمُسْلِمینَ وَ لَمْ‏یکنْ فیها جَوْرٌ الّا عَلَی خاصَّةً «1».

شما خود می‏دانید من از همه برای خلافت شایسته‏ترم، و حال به خدا قسم مادامی که کار مسلمین روبراه باشد و رقیبان من تنها به کنار زدن من قناعت کنند و تنها شخص من مورد ستم واقع شده باشد، مخالفتی نخواهم کرد و تسلیم خواهم بود.

اینها می‏رساند که علی اصل «یا همه یا هیچ» را در این مورد محکوم می‏دانسته است. نیازی نیست درباره روش و سیره علی علیه السلام در این موضوع بیشتر بحث شود، شواهد و دلایل تاریخی در این زمینه فراوان است.

علامه امینی‏

اکنون نوبت آن است که ببینیم علامه بزرگوار آیت‏اللَّه امینی، مؤلف جلیل‏القدر الغدیر، از کدام دسته است و چگونه می‏اندیشیده است؟ آیا ایشان وحدت و اتحاد مسلمین را تنها در دایره تشیع قابل قبول می‏دانسته‏اند، یا دایره اخوّت اسلامی را وسیعتر می‏دانسته و معتقد بوده‏اند اسلام که با اقرار و اذعان به شهادتین محقق می‏شود، خواه ناخواه حقوقی را به عنوان حق مسلمان بر مسلمان ایجاد می‏کند و صله اخوّت و برادری که در قرآن به آن تصریح شده، میان همه مسلمین محفوظ است.

علامه امینی به این نکته که لازم است نظر خود را در این موضوع روشن کنند و اینکه نقش‏ الغدیر در وحدت اسلامی چیست، آیا مثبت است یا منفی، خود کاملًا توجه داشته‏اند و برای اینکه از طرف معترضان- اعمّ از آنان که در جبهه مخالف خودنمایی می‏کنند و آنهایی که در جبهه

______________________________
(1). نهج‏البلاغه، خطبه 72.