فصلنامه اندیشه حوزه، شماره 57، ص 145

    طالبان و جویندگان اسلام ناب معرفی نماید. (ارمكی، 1377 ، 246)

در بینش این شهید بزرگوار دین اسلام، و به ویژه مكتب و مذهب تشیع، در برابر توسعه نه تنها منفعل نیست، بلكه با توجه به جهت گیری خاص و فعالی كه در خصوص چگونگی زندگی این جهانی برای انسان دارد، در خصوص اهداف و جهت گیرهای توسعه نیز دارای موضعی مشخص و معین است، زیرا دین اسلام به دلیل جامعیت و كاملیت و مبتنی بودن آن بر پایه‏ی فطرت و آفرینش انسان پاسخ‏گوی تمام نیازهای انسانی است. بنابراین می‏توان گفت، در نظر این شهید گرانقدر انسان، هم موضوع توسعه است، و هم عامل و هم غایت و هدف توسعه است. همان چیزی كه به اعتقاد این شهید بزرگوار در جهت توسعه در غرب به فراموشی سپرده شده است، و در نتیجه پیامدهای ناگواری را برای بشریت به همراه آورده است. خود در این باره چنین می‏گوید:

بشر امروز پس از این همه موفقیت‏های علمی، دردمندانه می‏نالد. از چه می‏نالد؟ كسری‏ها و كمبودهایش در كدام ناحیه است؟ آیا جز در ناحیه‏ی خلق و خوی و «آدمیت» است؟ بشر امروز از نظر علمی و فكری پا به جایی نهاده كه آهنگ سفر افلاك كرده و سقراط‏ها و افلاطون‏ها باید افتخار شاگردی‏اش را بپذیرند، اما از نظر روح و خوی و منش، یك «زنگی مست تیغ بران به دست» بیش نیست. انسان امروز با همه‏ی پیشرفت‏های معجزه‏آسا در ناحیه‏ی علم و فن، از لحاظ مردمی و انسانیت گامی پیش نرفته، بلكه به سیاه‏ترین دوران سیاه خویش بازگشته است؛ با یك تفاوت، و آن این كه از بركت قدرت علمی و فلسفی و ادبی خویش، برخلاف گذشته، تمام جنایت‏ها را در زیر پرده‏ای از تظاهر به انسانیت و اخلاق، نوع‏پرستی، آزادی خواهی و صلح دوستی انجام می‏دهد... این یكی از تناقضاتی است كه منطق بشر امروز گرفتار آن است. (مطهری، 1377 ، 25-26)

و لذا «ریشه‏ی مشكلات امروز بشر را در همین جا باید جست، همچنان كه ریشه‏ی نیاز بشر به دین و معنویت و ایمان به پیامبر را نیز در همین جا باید به دست آورد. (همان، 27) در نظر وی، در میان مكتب‏ها و مسلك‏ها و دین‏ها و آیین‏ها، تنها اسلام است كه قدرت پاسخ‏گویی به این نیاز را دارد. (همان، 29)