فصلنامه رواق اندیشه، شماره 14، ص 55

2 . حکومت شانی از شؤون پیامبر

شهید مطهری ریاست دنیایی را نتیجه قهری ریاست در دین (6) و حکومت را یکی از شؤونی می داند که پیغمبر اکرم دارا بود و این حکومت را نه از ناحیه مردم (و از باب وکالت) بلکه از ناحیه خدا (و از باب ولایت) تلقی می کند . (7) او در کتاب ولاها و ولایتها می نویسد: «ولا زعامت یعنی حق رهبری اجتماعی و سیاسی . اجتماع نیازمند به رهبر است . آن کس که باید زمام امور اجتماع را به دست گیرد و شؤون اجتماعی مردم را اداره کند و مسلط بر مقدرات مردم است «ولی امر مسلمین » است . پیغمبر اکرم در زمان حیات خودشان ولی امر مسلمین بودند و این مقام را خداوند به ایشان عطا فرموده بود و پس از ایشان طبق دلایل زیادی که غیر قابل انکار است به اهل البیت رسیده است .» (8)

3 . ضرورت توام شدن دین و سیاست

استاد شهید نسبت میان دین و سیاست را نسبت روح و جسم و مغز و پوست می داند: «. . . بزرگ ترین آرزوی هواخواهان ترقی اسلام باید توام شدن سیاست و دیانت باشد . نسبت این دو با هم نسبت روح و بدن است . این روح و بدن، این مغز و پوست باید به یکدیگر بپیوندند . فلسفه پوست حفظ مغز است، پوست از مغز نیرو می گیرد و برای حفظ مغز است . اهتمام اسلام به امر سیاست و حکومت و جهاد و قوانین سیاسی برای حفظ مواریث معنوی یعنی توحید و معارف روحی و اخلاقی و عدالت اجتماعی و مساوات و عواطف انسانی است .» (9) او در جای دیگر می افزاید: «. . . کار اساسی این است که مردم ایمان پیدا کنند که مبارزه سیاسی یک وظیفه شرعی و مذهبی است . تنها در این صورت است که تا رسیدن به هدف از پای نخواهند نشست . مردم در غفلتند که از نظر اسلام، سیاست از دین و دین از سیاست جدا نیست . پس همبستگی دین و سیاست را باید به مردم تفهیم کرد .» (10)

پر واضح است که این سخنان تا چه اندازه در بیداری مردم مسلمان در عصر طاغوت موثر بوده و