پنج مقاله، ص 75

که هر پیغمبری که در میان قومی با تعلیمات جدید برخلاف عادیات و مانوسات انها ظاهر می شود با او بااستهزا و تمسخر روبه رو می شوند. این مضمون از ایات دیگری از قرآن شواهدد و مویداتی دارد و جمله (ما یاتیهم )برای افاده همین کلیت و دوام آورده شده.

ممکن است گفته شود که کلمه (کانوا ) فعل ماضی است و قرینه است بر ماضی بودن معنای ما یاتیهم وهم بر اینکه العباد عهد ذکری است جواب این است که اگر کان قبل از فعل مضارع واقع شود دلالت می کند بر استمرارفعل در گذشته. مثلاً کان یمشی یعنی داشت راه می رفت  در این آیه اگر فعل مضارع دیگری غیر از یستهزون که بعد از کانوا واقع شده نمی بود، استمرار را در گذشته می گرفتیم  ولی در اینجا فعل دیگری هست ک قبل از کانوا و.اقع شده و آن مایاتیهم است و اهل ادب تصریح کرده اند که افعال ناقصه در افاده زمان متوغل نیستند که فعل دیگری را از معنای خود صرف کنند و بعلاوه گاهی افعال ناقصه صرفاً برای افاده دوام و استمرار به کار می روند و مخصوصاً کان در قرآن مجید زیاد برای افاده دوام و استمرار آمده نه برای افاده زمان