گفتگوی چهار جانبه، ص 9

هم آقایان نظریاتشان را بگویند و همه مان استفاده کنیم و مایه ای بگیریم  و چیزی بیرون. آنچه را که احساسا می کنید، آنچه را که رنج می برید، آنچه درا که پیش بنی می کنید و مسائل و تضادها و بن بستهایی را که احساس می کنید و آن چیزهایی را که ضروری و حیاتی و فوری است و باید به هر حال برایش یک فکری کرد، اینها را باید ریخت بیرون.

و تیپ ماها باید بیاموزیم، برای اینکه آدم هایی که همیشه با کتاب و فکر و امثال اینها تماس دارند یک خطری باریشان هست و آن اینکه از واقعیت های نسلشان، زمانشان و جامعه شان کم کم زبانشان، احساسشان، دردهایشان، بینششان از آنچه که در پیرامون و محیطشان می گذرد فاصله بگیرد. بنابراین برای تیپ ماها هم یک آموزش و یک آموزندگی است که حرفها را مطرح  کنیم. البته این مسائل، مسائل سیاسی و امثال اینها نیست که طرحش اشکالی داشته باشد، مسائلی است که در متن اسلام، عقایدمان و افکارمان و آن ایدئولوژی ای که به آن« وابسته هستیم و در رابطه با مسائل زمان، جهان و جریانات فکری، آسیبها، خطرات و امثال اینها مطرح است که صددرصد جنبه ی اعتقادی و فکری دارد.

آنچه که الان به نظر من با آن« درگیر هستیم و برایمان به صورت  مسئله حاد و فوری درآمده یک موج جدید و یک نوع گرایش انحرافی جدید است، یعنی یک نوع احساس آسیب پذیر ی این طرز تفکر اسلامی است که ما بیش و کم همه مان حس می نیم، چه آنهایی که با مسائل کلی جهانی یا اجتماعی و زمانی و به هر حال در محیط