ده گفتار، ص 20

ترس یا پرهیز قصد شده. چه موجبی هست که بگوییم معنای‏ اتَّقُوا اللَّهَ‏ این است که از خدا بترسید و معنای‏ اتَّقُوا النّارَ این است که از آتش بترسید؟! بلکه معنای این گونه جمله‏ها این است که خود را از گزند آتش حفظ کنید و یا خود را از گزند کیفر الهی محفوظ بدارید. بنابراین ترجمه صحیح کلمه تقوا «خود نگهداری» است که همان ضبط نفس است و متقین یعنی خود نگهداران.

راغب در کتاب مفردات القرآن می‏گوید:.

الْوِقایةُ حِفْظُ الشَّی ءِ مِمّا یؤْذیهِ، وَ التَّقْوی‏ جَعْلُ النَّفْسِ فی وِقایةٍ مِمّا یخافُ.هذا تَحْقیقُهُ، ثُمَّ یسَمَّی الْخَوْفُ تارَةً تَقْوی‏ وَ التَّقْوی‏ خَوْفاً حَسَبَ تَسْمِیةِ مُقْتَضَی الشَّی ءِ بَمُقْتَضیهِ وَ الْمُقْتَضی‏ بِمُقْتَضاهُ، وَ صارَ التَّقْوی‏ فی عُرْفِ الشَّرْعِ حِفْظَ النَّفْسِ مِمّا یؤْثِمُ وَ ذلِک بِتَرْک الْمَحْظورِ.

یعنی وقایه عبارت است از محافظت یک چیزی از هرچه به او زیان می‏رساند، و تقوا یعنی نفس را در وقایه قرار دادن از آنچه بیم می‏رود.تحقیق مطلب این است، اما گاهی به قاعده استعمال لفظ مسبّب در مورد سبب و استعمال لفظ سبب در مورد مسبّب، خوف به جای تقوا و تقوا به جای خوف استعمال می‏گردد. تقوا در عرف شرع یعنی نگهداری نفس از آنچه انسان را به گناه می‏کشاند به اینکه ممنوعات و محرّمات را ترک کند.

راغب صریحاً می‏گوید تقوا یعنی خود را محفوظ نگاه داشتن، و می‏گوید استعمال کلمه تقوا به معنای خوف، مَجاز است و البته تصریح